همه گیر شناسی نشانگان خستگی مزمن در پرستاران شهر بوشهر

امروزه یکی از موضوعات مورد توجه در روانشناسی ، مسئله خستگی مزمن می باشد. وجود خستگی ناشی از کار، فعالیت و تحصیل اگر به حال خود رها شود، موجب رشد عاطفی منفی در انسان می گردد. و سلامت روانی او را به مخاطره می اندازد. سندرم خستگی مزمن ، بهداشت روانی افراد و کیفیت زندگی آن ها را به خطر می اندازد. به طوری که این نوع خستگی می تواند در کارآمدی بالا که در بسیاری از دستگاه های شغلی مورد نیاز می باشد مداخله کند و بدون بهبود ممکن است به اختلالات مرتبط با کار منجر شود. لذا هدف از  این مطالعه بررسی همه گیر شناسی سندرم خستگی مزمن در پرستاران شهر بوشهر بود. نمونه این پژوهش پرستاران شهر بوشهر در سال 90 بودند. ابزارهایی که در تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند عبارت بودند از: 1ـ پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ، 1972)، 2ـ مقیاس خستگی چالدر (چالدر و همکاران، 1993)، 3ـ مقیاس شدت خستگی (کروپ و همکاران، 1989)، 4ـ پرسشنامه فراشناخت(ولز کارترایت، 1999)5ـ مصاحبه بالین ساختار یافته (انجمن روانپزشکی امریکا، 1994)، و 7ـ چک لیست علایم نشانگان خستگی مزمن (کاپلان و سادوک 2007). ابزارها فوق از لحاظ فن و مبانی روان‌سنجی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بیانگر پایان و اعتبار مطلوب این ابزارها بود. تحقیق حاضر از نوع توصیفی بود و نمونه مربوط به این مطالعه به شیوه سرشماری انتخاب و به پرسشنامه ها پاسخ دادند. پژوهشگر در پی آن بود که میزان همه‌گیرشناسی نشانگان خستگی مزمن را در بین پرستاران شهر بوشهر تعیین نماید روش این تحقق توصیفی- میدانی و جمعیت هدف آن، پرستاران شاغل در بیمارستانهای آموزشی و درمانی شهر بوشهر بودند. نمونه همه‌گیرشناسی بالغ بر 406 نفر بود که در شهر بوشهر به شیوه‌ سرشماری از بیمارستانهای زیر مجموعه دانشگاههای علوم پزشکی شهر بوشهرانتخاب شدند. یافته‌های مربوط به مرحله همه‌گیرشناسی نشان داد که شیوع نشانگان خستگی مزمن در پرستاران مورد مطالعه کل نمونه 5/17 درصد می‌باشد.با توجه به نتایج بدست آمده در خصوص شیوع نسبتا بالای خستگی مزمن در پرستاران شهر بوشهر در مقایسه با سایر مطالعات انجام شده در این حوزه توجه و اهمیت درمان و پیشگیری از ابتلای به این اختلال بسیار چشمگیر میباشد.